ನನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ಕೂಸಿನ
ಕನ್ಯಾದಾನವು ನಾಳೆ.
ಊಹಿಸಲಾಗದು ಈ ಮನೆ
ಸದ್ದಿಲ್ಲದ ಹೆಜ್ಜೆ-ಗೆಜ್ಜೆ, ಕೈ ಬಳೆ.
ನೀ ಹಚ್ಚದ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ
ದೀಪಕೆಲ್ಲಿಯ ಕಳೆ…
ಇಂದೇ ಬೇಸರದಿ ಬಾಡಿ
ಕೂತಿವೆ ನಮ್ಮನೆಯ ತೆಂಗು-ಬಾಳೆ.
ಹೋದ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಸುರಿಸೇ
ಹರುಷದ ಹೂಮಳೆ.
ಧಾರೆ ಎರೆದು ಕಳುಹಿಸಲಿರುವೆ
ನಿನ್ನ ನಾನು ಮಗಳೇ.
ಮರೆಯದೇ ಬರೆಯುತ್ತಿರು ಆಗಾಗ
ಈ ತಂದೆಗೊಂದು ಓಲೆ.
Leave a Reply