ಕಾಂತಾರ ನನ್ನ ಪದದಲ್ಲಿ

ಕಾಂತಾರ ಕಂಡೆ. ಕಣ್ಣಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಹಬ್ಬವಾಯ್ತು. ಕಂಡ ಗುಂಗಿನ್ನೂ ಇಳಿದಿಲ್ಲ. ಇಳಿಯುವ ಛಾಯೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಇದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ 4 ಸಾಲು ಬರೆಯದಿರಲು ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪಿಲ

ಕಳೆಗುಂದಿದ ಬದುಕಿಗೆ,
ಕಲೆ ಕಟ್ಟಿದ ಕಲ್ಲಿಗಾಗಿ
ಬೆಲೆ ತೆತ್ತ ಮಣ್ಣನು,
ಮರಳಿ ಕೇಳಿದ ಮರುಳನ

ಮೆಟ್ಟಿನಿಂತ ದೈವದ ಮಹಿಮೆ ಅರಿಯದ ಕುಡಿಯು,
ಗಡಿ ಪಾಲಕನ – ಪಡಿ ರಕ್ಷಕನ ಶಕ್ತಿಯ ಮೀರಿದ,
ಯುಕ್ತಿ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಭ್ರಮೆಯಲಿ,
ಕಾರಣಿಕನೆದುರು ನಾ ತೃಣಕ್ಕೆ ಸಮವೆನ್ನುವುದ ಮರೆತ.

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೃಷ್ಟಿಯಲಿ ನಾನೊಂದು ಭಾಗ
ಎಂದವನಿಗಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲಿರುವುದು ಜಾಗ.
ಮಣ್ಣಿನ ಮೋಹಕ್ಕೆ ಸ್ವಾರ್ಥವ ಮೆರೆದರೆ,
ಬಸ್ಮವಾಗಿಸಿ ತನ್ನುದರವ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳವುದು ಈ ಧರೆ‌.