ಕಾತುರ

ನಲ್ಲ ನಿನ್ನ ನೋಡ ಬಯಸಿ,
ಮಲ್ಲೆ ಮುಡಿದು ಕಾದೆನಲ್ಲ.

ನಾಚೋ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಹೂವಿನೆಸಳು ರಾಚಿ
ಕೇಳಿತು, ಹೊರಟೆ ನೀನು ಎಲ್ಲಿಗೆ?

ತೋಳ ತೆಕ್ಕೆಯಲೆ ಸುತ್ತೂರ ತೋರಿಸುವ
ಸರದಾರ ನನ್ನವನು. ಹೊರಡಬೇಕೇ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಗೆ?

ಕಪ್ಪು ಮಚ್ಚೆಯ ಗಲ್ಲ ಕೇಳಿತೆನ್ನನು ಮೆಲ್ಲ
ಹೊತ್ತು ಕಂತಿದೆಯಲ್ಲ, ಹೇಗೆ ಬರುವನು ನಲ್ಲ?

ಬೆಳ್ಳಿ ಬಿತ್ತಿಹುದು ಬಾನದಾರಿಯಲೆಲ್ಲಾ,
ಹೊತ್ತು ಹೊರಟಿಹನು ನೆನಪ ಬುತ್ತಿಯನೆಲ್ಲ.

ನಿಂತ ಕಾಲು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿಲ್ಲ, ಉಪ್ಪರಿಗೆಯ ದೀಪ ಕರಗಿತಲ್ಲ.
ಎಷ್ಟು ಕಾಯುವೆ? ಒರಗು ನೀ ಮೆಲ್ಲ. ಎಂದು ಸೀರೆ ನೆರಿಗೆ ಗೊಣಗಿತಲ್ಲ.

ಮನದ ಮಾಳಿಗೆ ಮರುಗಲಿಲ್ಲ, ಮುಂಜಾವಿನ
ಮಂಜು ಕರಗಲಿಲ್ಲ, ಕಾತುರದ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಲಿಲ್ಲ.