ಒಂಟಿ ಬೋಳು ಮರದಡಿಯ ವಾಸ ನನ್ನದು. ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಸಿವು, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿಸಿಲು. ಹಸಿವು ನೀಗಿಸಲು ಹಣ್ಣುಗಳಿಲ್ಲ ಮರದಲ್ಲಿ, ಧಗೆಯ ತಣಿಸಲು ಎಲೆ ಹೂ ಹಂದರವಿಲ್ಲ. ಕಣ್ ತಂಪಾಗಿಸುವ ವಸಂತ ಋತು ಚಿಗುರಿನ ಸಿಂಗಾರದ ತೇರ ಕಾಣದೆ ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದಿದೆ. ಕಿವಿ ಇಂಪಾಗಿಸುವ ಗಿಜುಗುಡುವ ಗುಬ್ಬಿ ಗೀಜುಗಳ ಗೂಡುಗಳಿಲ್ಲ. ಮರೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ಜಾನುವಾರುಗಳೂ ಇಲ್ಲ.
ಗೆದ್ದಲಹುಳುಗಳ ದಿಬ್ಬಣ ಇತ್ತಕಡೆ ಸಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವಂತಿದೆ. ಆದರೂ ಬೋಳು ಮರದ ತಾಯಿ ಬೇರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೊಟ್ಟು ಜೀವ ಜಲ ಇನ್ನೂ ಹರಿದಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಮರವಿನ್ನೂ ನಿಂತಿದೆ, ನಾನು ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ.
ಇಬ್ಬರೂ ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಕಾಯುವುದು ಪೌರ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದ್ರನ ಬೆಳದಿಂಗಳೂಟಕ್ಕೆ, ಆ ಚುಮು ಚುಮು ಗಾಳಿಯ ಚುಂಬನಕ್ಕೆ. ಇದೇ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ರಸದೌತಣ ಹಾಗೂ ಮರುಹುಟ್ಟಿನ ಆಶಾಕಿರಣ.
Leave a Reply