ಮಾಸಿದ ಸೀರೆಯ ತೂತುಗಳು, ಸುಕ್ಕು ಚರ್ಮದ ಗೆರೆಗಳು, ಬೆಳ್ಳಿ ತಂತಿಯಂತಿರುವ ಕೂದಲುಗಳು ನಿನ್ನ ಕಾಣದೆ ಕಳೆದ ದಿನಗಳ ಲೆಕ್ಕವ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ. ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜು ಮಂಜಾಗಿ ಬಹು ದಿನಗಳಾಗಿವೆ. ಬಲವೇ ಇಲ್ಲದ ನಿನ್ನ ಎತ್ತಾಡಿಸಿದ ಈ ಕೈಗಳು ಕಾದು ಕುಂತಿವೆ ನಿನ್ನ ಬಿಗಿ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ.
ಸುತ್ತಲೂ ಸಾವಿರ ಮಂದಿ ಇದ್ದರೂ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹುಡುಕುವುದು ಮಗನೇ ನೀನ್ನೆಲ್ಲಿ ಎಂದು. ಸಂಸಾರದ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತು ಈ ಬೆನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನ ಆಸ್ತಿ, ಐಶ್ವರ್ಯದಲ್ಲಿ ನನಗಿಲ್ಲ ಆಸೆ. ನಾ ಬಯಸುವುದು ನಿನ್ನಿಂದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯನಷ್ಟೇ. ನೀ ಸಾಕಿದ ನಾಯಿ ಮರಿಗಾದರೂ ನಿನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಆದರೆ ನಿನ್ನೀ ತಾಯಿಗೆ ಮನೆ-ಮನದಲೆಲ್ಲೂ ಜಾಗವಿಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ದೂರ ಕಳಿಸಿರುವೆ.
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಮಬ್ಬಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವೆ ನಾನು. ಇನ್ನೇನು ಕತ್ತಲು ಕವಿಯುವ ಹೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ. ತುತ್ತು ಇಟ್ಟ ನಿನ್ನೀ ತಾಯಿಯ ಚಿತ್ತವ ಅರಿತು ಇತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಂದು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಆಲಂಗಿಸು. ಮತ್ತಾವ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತಕ್ಕೂ ಸಿದ್ಧ ನಾನು.
Leave a Reply